Zitten zijn
Het lukt me niet iedere dag, maar zo’n vier tot vijf keer per week begin ik mijn dag met mediteren. Of beter gezegd: een poging daartoe. Het valt niet altijd mee om gewoon te zitten zijn. Om in het hier en nu te blijven, helpt het om mijn aandacht te richten op mijn lichaam en mijn zintuigen. Ik adem in en uit, ik ben me bewust van mijn hartslag, ik voel mijn zitvlak op het meditatiekrukje, ik hoor de vogels buiten ...
Voordat ik er erg in heb, ben ik alweer ergens anders. Ik zit achter mijn computer of heb een telefoongesprek of ik sta in de supermarkt met mijn boodschappenlijstje. Hier blijven! zeg ik dan in stilte tegen mezelf. Het is een hele kunst om niet in mijn hoofd met van alles bezig te zijn, maar het daar juist stil te maken.
Het eindeloze NU
Telkens weer terugkeren naar mijn ademhaling, naar het moment waarin ik me NU bevind. Hier ben ik. Dat dominante denken trekt me er iedere keer weer van weg. Dat is waar gedachten nu eenmaal goed in zijn: je constant van hot naar her slepen, van toen naar straks, van ooit naar ‘misschien wel nooit’ en omgekeerd. Een drukte van jewelste. Ook een kunst om dan niet boos te worden (zinloos!) maar rustig weer terug te keren naar ademen, zitten, zijn.
Op de plaats rust.
Er raast een voortdurende stroom van prikkels, alarmbellen, post-it memo's, herinneringen en wensgedachten door mijn hoofd. Maar er is altijd weer mijn adem, waarmee ik uit die stroom en in het moment kan stappen. Het is nu. Het IS ALTIJD NU. Het heeft iets vredigs om me in die oneindige oceaan van tijd te laten zakken, waarin ik me verbonden voel met alles en iedereen die zich in het eeuwige NU bevindt. Ik kan dan met een zekere kalmte naar die voortrazende stroom kijken. Een paar seconden toch zeker!
Het gaat niet om het ophouden met denken, maar om er geen aandacht aan te besteden en er ook geen oordeel over te hebben. Dan komt er ruimte om te luisteren naar de stilte.
"Hoe stiller je wordt, hoe meer je kan horen." (Thich Nhat Han)
Reactie plaatsen
Reacties